A
Declaración Universal dos Dereitos Humanos foi un acordo da Asemblea
Xeral das Nacións Unidas asinado o 10 de decembro de 1948. Está
composta de 30 artigos que recollen os dereitos humanos considerados
básicos. Esta declaración e os Pactos internacionais de Dereitos
Humanos e os seus protocolos comprenden o que se denomina Carta
Internacional dos Dereitos Humanos. Mentres que a Declaración
constitúe un documento orientativo, os Pactos son Tratados
Internacionais que obrigan aos Estados asinantes a cumprilos.
A
Rede Galega de apoio ás persoas refuxiadas únese á corrente de
persoas e asociacións que denuncian as constantes vulneracións dos
dereitos humanos e esixen que haxa vontade política para resolvelas,
especialmente no que se refire ás fronteiras. Para mostra, un botón:
-
España condenada polo Tribunal de Dereitos Humanos de Estrasburgo
por vulneración dos dereitos das persoas nas chamadas “devolucións
en quente”.
-
Utilización de materiais lesivos nas fronteiras.
-
Nenos sen protección nas rúas de Melilla.
-
Uso sistemático das detencións e hacinamento en centros de
internamento para estranxeiros.
-
Asistencia xurídica para a petición de asilo sen garantías
mínimas. Maltrato.
-
Sistema de acollida ineficaz e no que se decide sobre as persoas sen
ter en conta a súa opinión.
-
E moitas máis que non collen neste escrito.
E
ao mesmo tempo que sucede todo isto, continuamente podemos ver
historias de amor que acontecen no medio da inxustiza. Como a
historia de Maryuri e Miguel, dous mozos que conseguiron atravesar
países na caravana migrante hondureña e chegar a EEUU para que
nacera o seu fillo. Hoxe están acollidos por unha familia e
recibindo apoio.
Tamén
a historia dos nenos e pais de Melilla que decidiron manifestarse ao
longo ¡dun ano! para conseguir ir á escola; diante da Fiscalía,
diante do Goberno Melillense... Un ano no que estes nenos tiveron que
loitar polo seu dereito fundamental á educación.
O
amor de Enrique e Border Angels que están preparando a acollida das
familias da caravana migrante desobedecendo ás políticas de Trump.
Levan décadas traballando e non se van deter.
As
persoas que nas fronteiras reciben cada día moitas chamadas de
persoas que están en situacións desesperadas e avisan aos equipos
de salvamento. As organizacións que fan informes e documentan as
inxustizas. As familias que solidariamente se unen para identificar e
devolver dignidade ás vitimas.
As
familias e organizacións que se unen nas colas para pedir asilo en
Madrid, coa fin de axudarse mutuamente con mantas, café, e asesoría
sobre os seus dereitos.
Montóns
de historias de amor que un ano máis fan que celebremos este día
coa esperanza de que somos os cidadáns os que temos que poñer as
nosas mans a traballar CADA DÍA para que haxa dignidade e liberdade
para todos.
Feliz
Día dos Dereitos Humanos.
