Desde a Rederefuxiadas apoiamos as concentracións e movilizacións que se farán esta fin de semana con motivo do aniversario da masacre de Melilla. Desde O Foro Galego de Inmigarción convocaronse nas seguintes localidades:
Vigo, 20 de Xuño ás 19:30 h na Praza do Emigrante
Compostela: 26 de Xuño ás 20:00 na Praza de Cervantes.
Ferrol: As compañeiras de Movilidade Humana están a traballar nunha data e hora con outras colectivas.
Para contactos prensa ofreceuse Soledad Lucero de Movilidade Humana: Tel 666-108198
MANIFESTO #MASACRE MELILLA.
O 24 de xuño de 2023 cúmprese un ano da masacre de Melilla. Un ano das graves violacións dos dereitos humanos perpetradas polo Estado español e o Estado marroquí, que se saldaron, segundo diversas fontes especializadas, coa morte e execución extraxudicial de polo menos 37 persoas, 77 vítimas de desaparición forzada, centos sometidas a negación. de asistencia, á tortura e outros tratos crueis, inhumanos ou degradantes. A maioría eran refuxiados de Sudán, moitos deles menores de idade, que foron expulsados ilegalmente e impedidos de exercer o seu dereito humano a solicitar asilo.
Xa pasou un ano da matanza de Melilla, "a máis grave dos últimos tempos"
perpetrada en terras europeas, segundo a Asociación Marroquí de Dereitos Humanos, así como o movemento antirracista e múltiples organizacións de dereitos humanos do Estado. organizacións internacionais e relatores especiais de Nacións Unidas A pesar diso, o Goberno do Estado español incumpriu sistematicamente o seu deber de dilixencia, negándose a esclarecer os feitos, aclarar responsabilidades, promover a rendición de contas e reparar os danos.
Ao longo deste ano impúxose a opacidade e versións contraditorias e falaces por parte do máximo responsable da actuación das Forzas e Corpos de Seguridade do Estado español, o ministro do Interior Fernando Grande-Marlaska, que foi apoiado graníticamente polos partidos. da coalición do autodenominado “Goberno máis progresista da historia de España” e avalado publicamente unha e outra vez polo presidente Pedro Sánchez, como evidencia do racismo antinegritude, sistémico e institucional no Estado español.
Os delitos de dereito internacional perpetrados o 24 de xuño de 2022 por axentes estatais de España e Marrocos non poden ser calificados de traxedia. Trátase da acción coordinada entre dous gobernos que levou a unha masacre. Trátase dunha masacre que, como a de Tarajal e outras que a precederon, demostra o carácter racial e colonial das políticas migratorias deseñadas pola Unión Europea e executadas polos estados membros, así como por terceiros países subcontratados co obxectivo de dificultar e impedir a mobilidade internacional do Sur ao Norte global e executando o saqueo de bens e recursos en sentido contrario.
Neste contexto, as organizacións asinantes denuncian que:
• Os superviventes da masacre de Melilla expulsados ilegalmente foron, na súa maioría, refuxiados:
O 24 de xuño de 2022, as autoridades policiais de Melilla realizaron centos de devolucións sumarias e colectivas cualificadas como ilegais polo Defensor do Pobo e polo Comisario de Dereitos Humanos do Consello de Europa, xa que non cumpriron as normas de debido proceso, eliminando para os refuxiados o posibilidade de solicitar asilo nas condicións e coas garantías que determinan os estándares internacionais, a Lei española de asilo e mesmo a propia Lei de Seguridade Cidadá, máis coñecida como Lei Mordaza.
A gran maioría das vítimas do masacre de Melilla procedían de Sudán, un país inmerso nunha profunda crise política e nun conflito armado que leva anos ensañándose contra a poboación civil. Unha realidade amplamente recoñecida polo Estado español, que nos últimos cinco anos, segundo datos do Ministerio do Interior, concedeu o 90% dos estatutos de protección internacional aos sudaneses que conseguiron chegar a territorio español para solicitar asilo, a pesar de a discriminación na concesión de visados que sofren especialmente e de forma desproporcionada os refuxiados negros en relación con outras poboacións perseguidas, como demostra a resposta europea prioritaria para os refuxiados de Ucraína.
Tampouco a maioría dos refuxiados negros procedentes de países africanos en conflito están autorizados para trasladarse a España polo procedemento establecido polo artigo 38 da Lei de Asilo, que permite iniciar o proceso de protección internacional nos consulados e embaixadas españois en ningún país. Tal é o caso do refuxiado sudanés Basir, que tras ser torturado e expulsado ilegalmente é o único supervivente da masacre do 24 de xuño de 2022 que solicitou protección internacional na embaixada española en Rabat. A día de hoxe, a petición de Basir segue sen ser contestada polo Goberno español, e pendente de ser trasladada a España, o que demostra que esta vía defendida polo Ministerio do Interior ante o Parlamento Europeo e o Español, e alegada por España no caso N.D. e NT vs. España ante o Tribunal Europeo de Dereitos Humanos, non é máis que unha falacia.
• E a impunidade dos crimes de dereito internacional e outras violacións dos dereitos humanos:
Un ano despois da masacre de Melilla ningún dos responsables foi investigado e todos gozan de total impunidade. Por unha banda, a comisión de investigación parlamentaria viuse obstaculizada en sucesivas ocasións, ata o punto de imposibilitalo por completo grazas ao pacto de impunidade dos partidos da coalición de goberno. Por outra banda, a pesar do anuncio da Fiscalía Xeral do Estado de que investigaría os feitos, o 23 de decembro de 2022, a fiscal da Sala de Coordinación de Estranxeiría, Beatriz Sánchez, pechou as dilixencias de investigación sen esixir unha investigación xudicial, nun decisión que incumpre o deber de dilixencia do Estado e vulnera o dereito de acceso á xustiza das vítimas. O Estado español tamén ignora deliberadamente as súas propias responsabilidades internacionais e competencias xurisdiccionais en materia de dereitos humanos e delitos de dereito internacional.
Pasou un ano e o Estado español segue sen abrir unha investigación independente e imparcial que permita ás vítimas e ás súas familias acceder á verdade, á xustiza e á reparación, como único xeito de garantir a non repetición doutra masacre de migrantes e refuxiados en territorio español, perpetrada por axentes do Estado español ou coa súa aquiescencia. Un ano despois, as accións e omisións do Estado continúan sen ser investigadas nin sancionadas. Un ano despois, as vítimas continúan sen acceder ao seu dereito á xustiza e as familias non atoparon, identificaron nin enterraron aos seus mortos.
Por todo o anterior e ante un ano sen xustiza, esiximos:
1. A destitución inmediata do ministro do Interior, Grande-Marlaska como xefe da operación posta en marcha o 24 de xuño de 2022 en Melilla e a súa retirada de calquera lista electoral nas próximas eleccións xerais do 23 de xullo.
2. De cara ás próximas eleccións xerais, é fundamental que os partidos políticos se comprometan publicamente na procura da verdade, da xustiza e da reparación das vítimas da masacre de Melilla.
3. A apertura de mecanismos de investigación independentes e eficaces que cumpran coa obriga do Estado español de perseguir os delitos internacionais, especialmente os perpetrados polos seus propios axentes contra as persoas racializadas.
4. Poñer a disposición inmediata das familias todos os mecanismos necesarios para a busca das persoas desaparecidas, así como para a identificación e recuperación dos restos das vítimas mortais.
5. A implantación efectiva dos medios que permitan a iniciación do procedemento de protección internacional nas delegacións diplomáticas, a través do artigo 38 da Lei de asilo, así como a creación doutros mecanismos legais e seguros para a obtención de visados e a solicitude de protección internacional en España dos outros estados.
6. O traslado inmediato ao Estado español do refuxiado sudanés Basir e a concesión inmediata de protección internacional para el e para todos os sobrevivintes da masacre do 24 de xuño de 2022.
7. A eliminación do mecanismo específico de devolución e expulsión en Ceuta e Melilla por ser discriminatorio en relación co resto da poboación e por carecer das garantías legais básicas de calquera procedemento.
8. A fin das expulsións e retornos ilegais en todo o territorio español.
9. A erradicación de calquera forma de discriminación racial no acceso real e efectivo á protección internacional.
10. Recursos suficientes, efectivos e descentralizados para as vítimas de persecución e vulneración dos dereitos humanos, así como a eliminación de calquera barreira que impida o acceso efectivo á Administración para solicitar asilo no Estado español.
11. A eliminación dos centros racistas de privación de liberdade de estranxeiros coñecidos como Centros de Internamento de Estranxeiros.
12. A prioridade durante a presidencia española do Consello da Unión Europea do debate sobre o respecto aos dereitos das persoas nos procesos de mobilidade humana, así como sobre a loita contra a impunidade dos graves delitos internacionais perpetrados por axentes estatais de e en Estados membros.
